واکسن برای دامپزشکان

واکسیناسیون، کارآمدترین و مؤثرترین روشی است که تاکنون برای کنترل بیماری‌های عفونی توسعه یافته است. پیشرفت‌های عظیم سلامت انسان تا حد زیادی مرهون توسعه واکسن‌های مؤثر طی قرن بیستم و پس از آن بوده ‌است. هم‌چنین، بسیاری از پیشرفت‌های سلامت حیوانات، به‌خصوص بهره‌وری بالا که ناشی از کنترل موثر بیماری‌(ها) است، نتیجه مستقیم کاربرد واکسن هستند. ریشه‌کنی آبله در انسان و نیز حذف طاعون‌گاوی ، هر دو مستقیماً حاصل از اقدامات مؤثر واکسیناسیون هستند.
تاریخ ابتدایی واکسن‌های دامپزشکی را می‌توان به چهار مرحله تقسیم کرد. مرحله اول، کشف واریولاسیون علیه آبله انسانی و تکامل نهایی آن در واکسیناسیون بود. مرحله دوم، توسط اکتشافات لوئی پاستور و همکارانش آغاز شد که منجر به تولید اولیه واکسن‌های متعدد و مؤثر، عمدتا علیه بیماری‌های باکتریایی شد. مرحله سوم که مشخصه آن توسعه واکسن‌های دیستمپر سگ‌سانان است، روندی تدریجی از پیشرفت این واکسن‌ها به سبب دانش روزافزون درباره ویروس‌ها و رفتارشان بود. سرانجام، استفاده ماهرانه از واکسن‌ها، منجر به حذف دو بیماری عمده آبله و طاعون گاوی و ریشه کنی قریب-الوقوع سایرین شد.